ഉറക്കത്തില്‍ പോലും എനിക്ക് നിസ്സന്ഗത ആയിരുന്നു.
കണ്ണ് തുറന്നതും അതേ ഭാവത്തില്‍
സൂര്യന്റെ ജ്വലിപ്പിക്കുന്ന മഞ്ഞപ്പിനു ഒരീരന്‍ ച്ചായ
തണുപ്പിന്റെ പുതപ്പു ഞാന്‍ വലിച്ചു മാറ്റി.
ഈയിടെ ദൈവവും ഒളിവിലാണ്...
നിന്റെ ചിന്തകള്‍ തീവ്രമായിരുന്നു ഉള്ളില്‍...
അപ്പോഴും ഞാന്‍ നിസ്സംഗതയുടെ മൂടുപടം അണിഞ്ഞു
നിന്നെ സന്തോഷിപിക്കാന്‍ ഞാന്‍ ഒന്നും ചെയ്തില്ല
പതിവ് വാചകങ്ങള്‍ ക്കപ്പുറം നിന്നോടോന്നും മിണ്ടിയുമില്ല...
കണ്ണില്‍ നീ വന്നു നിറഞ്ഞപ്പോള്‍ ഞാന്‍ കണ്ണുകള്‍ അടച്ചു..
നിന്റെ കണ്ണിലെ ഈറന്‍ കണ്ടില്ലെന്നും നടിച്ചു...
ഞാന്‍ എന്നെ എവിടെയോ വെച്ച് മറന്നിരിക്കുന്നു ..
കടും നിറങ്ങളില്‍ വരച്ച ചിത്രങ്ങള്‍ പോലും -
മനസ്സില്‍ വരന രഹിതമായിരുന്നു...
മധുരമായ പാടും ഞാന്‍ വിതുമ്പി കേട്ടു...
എന്റെ വയലിന്‍ കമ്പികള്‍ എന്റെ പാട്ടെന്നെ മറന്നിരുന്നു..
ഇരുളിനും, നിസ്സംഗതക്കും അപ്പുറം ഞാനുണ്ട് ,
നിനക്ക് കൈയെത്തി പിടിക്കാവുന്ന ദൂരതെന്റെ മനസ്സും..
ഒരിക്കല്‍ മാത്രം നീ തൊട്ടു വിളിച്ചെങ്കില്‍
നിന്റെ ചുണ്ടിലെ ചിരിയില്‍ ഞാന്‍ എന്നെ വീന്ടെടുതേനെ!!!
No comments:
Post a Comment