Monday, December 12, 2011

ഒന്നും പറയാതിരിക്കാന്‍

ഒന്നും പറയാതിരിക്കാന്‍ പറ്റ്യാലോ
എന്ത് സുഗായിരിക്കുലോ

ഉത്തരങ്ങള്‍ പറയണ്ട
പരാതിയും പറയണ്ട 
സങ്കടവും പറയണ്ട
ദേഷ്യവും പറയണ്ട
സ്നേഹവും മിണ്ടണ്ട
പ്രേമവും മിണ്ടണ്ട 
കാര്യവും ചൊല്ലണ്ട 
കാരണം കാണണ്ട 
കനലും എരിക്കണ്ട
കവിതയും ചൊല്ലണ്ട
കഥയും പറയണ്ടാ
കേട്ടതും മിണ്ടണ്ട
കണ്ടതും മിണ്ടണ്ട 
ആരേം ഒന്നും അറിയിക്കേം വേണ്ട
അങ്ങനെ ഒന്നും പറയാതെ ഞാന്‍ പോയാലോ...
പിന്നെ ആരും എന്നോടൊന്നും മിണ്ടേം ഇല്ലാലോ

Thursday, October 27, 2011

മഴേം വെള്ളോം എന്റെ കപ്പലും


അടങ്ങാത്ത ഒരു കടല്‍ മനസ്സില്‍ നിറയുമ്പോ
ഒരു തുള്ളി മഴ വന്നു നെറ്റീല്‍  തൊട്ടാലോ...
ഉള്ളിലെ ഐസെല്ലാം ഉരുകണ പോലെ തോന്നും
നെഞ്ഞെല്ലാം നീറി പുകയണ ചിന്തകള്‍ ഉള്ളപ്പോ 
ഒന്ന് ഷവറിന്റെ താഴെ പോയി നിന്നാലോ 
നെഞ്ഞിനുള്ളില്‍ ഒരു മഴ ചാറ്റല്‍ പോലെ തോന്നും 
പൊരി വെയിലില്‍ ദാഹിച്ചു തളരുമ്പോള്‍ 
ഒരു തെരുവ് പൈപ്പിലെ വെള്ളം കണ്ടാലോ..
വെള്ളത്തിന്റെ മധുരം ഇത്രേം ഉണ്ടോന്നു തോന്നും
ജനലില്‍ വന്നു തോട്ടെന്നെ കൊതിപ്പിക്കും മഴ
തിരയായി എന്റെ കാലില്‍ ഇക്കിളി ആക്കും
എടക്കെടക് മിന്നിം ചിണ്‌ങ്ങിം എന്നോട് മിണ്ടും
ഒരു കുഞ്ഞായി കടലാസ്സ്‌ വഞ്ചി ഇറക്കും ഞാന്‍..
ഒരു നന്ഗൂരോം ഇടാതെ എന്റെ കപ്പല്‍ പോവും
ദേശമായ ദേശം ഒക്കേം കാണാന്‍ ..
ആശയായ ആശയോക്കേം തീര്‍ക്കാന്‍..

Thursday, October 20, 2011

snehaperuppam

ഒരു തുള്ളി മഴക്കായ് കാത്തിരുന്നപ്പോ 
എനിക്കൊരു പെരു മഴ കിട്ടി
ഒരു തരി കനിവിനായി കാത്തിരുന്നപ്പോ
എനിക്കൊരു സ്നേഹക്കടലും കിട്ടി
ഒരു പുഞ്ചിരികായ് ഓര്‍തതിരുന്നപ്പോ 
ചിരിച്ചുചിരിച്ചോരു തുള്ളി കണ്ണീര്‍ വന്നു...

Suicide Note


Even though People wish to die, it’s not simple to die. I know it since I have tried and failed. You would have heard that people who attempt suicide or commit suicide are coward. But let me tell you, it is not at all true. You require 10 times more courage to die than live. I have sat for hours with a knife in my hand, unable to cut a Green vein. I couldn’t even make a scratch. Or may be my remaining selfish wishes are holding me back? At last, a slight red colour, a little scratch, that’s what I could manage to do, that too after a struggle with knife, blade, nail cutter, safteypin. These days I have developed a new hobby, which is to find different way to suicide. I am thinking about easy methods but all ways to suicide seems to be hard!!
How to live before death? Are we living to reach death? Or is this life something, which we have to live till the time we die? I got to think a lot about this whole concept of death. But what if before I could think and find out all about death, death conquer me? Then I can proudly say that I died while trying to find the truth about death! Doesn’t this sound hilarious? For few people death is the end of life. But do they die when they reach the end of their life? What if somebody is living a life just waiting for death? Then death will be become the  beginning of that person’s life. I want to live to live, and die-to-die. And I should know that I lived and then I died. Some people will say that they have lot of things to do before they die. What if they die, before they could complete all those things they wished to do? What if they don’t die, even after completing all wishes? Then they will have more wishes to fulfil, more duty to complete.
          The ideas to suicide, which I thought about, were quite a few, but not uncomplicated ones. I have already mentioned about the cutting vein attempt, which was ineffective. Next was jumping from a tall building. Let’s consider Barton Centre (Bangalore). 13 Floors and I have heard that attempted suicides were successful many times there. There is a restaurant on 13th floor on rooftop. How will I reach there? What if security stops me or if the place is crowded? However I have kept emergency numbers in my wallet, and my visiting card, that will do. Didn’t try, just because I will look really ugly with a broken skull. Next is consuming poison. What about trying rat poison? That’s an easily available one. But then I realized that at times even rat survive on poison when they don’t get to eat anything.


If I tell you the truth, I am scared to try all these. And all those were excuses not to attempt. I am too nervous to die. It’s so difficult to face the problems in day-to-day life and still we somehow fight and get over those problems. If we have the courage to face the life, we should be able to face death more effortlessly.
While travelling I sincerely used to wish for an accident, bus, train or Scooty. Nothing happens. Back home we have snake god. Regular poojas and prayers happen there. I have heard that snake god is too powerful. I normally don’t pray for anything. Whenever I have asked something, I never got it. Whatever we ask we will only receive what we deserve and what god grants us. If you request and anticipate a result and that doesn’t happen, we will be disappointed. So why tat distress? That’s the reason I stopped praying. However finally I decided to ask for death. I have been struggling so much and it’s a piece of cake for Snake god. But even now my request is pending. See I have been writing with all my life and now making you read through my thoughts.
Do people wish to die when they don’t wish for anything anymore? May be very few lucky people may accomplish that. Few people do not wish to live anymore since their wishes are never-ending or all remained as just wishes. Other few are never pleased with whatever they have and will be saddened by life and wish to die. However they still live since the death doesn’t bless them. I am tired of running. While the life is still left out to battle through, I am trying to walk back. Even though my legs are not chained, I can’t move. Without even giving a key, my heart is beating. I am expecting someone to call me from behind. I am waiting to give up. May be this life is still held in reserve for more adventures.
Suicide note is something an individual writes before they decide to end their life. But this suicide note is not just one of those kinds. Why do we avoid discussion about death? I consider death as precious as life. Few will live and make life precious whereas few will die and make death precious. Lot of them wrote and sang about life. But why people stay away from talk about “Death”? May be because people hesitate to openly talk about death, Death comes as silence, as cold and even secretly. Without letting anyone know, without any invitation, as if somebody who has been hated by all…

Does death have a colour? Most of them think that the colour of death is Black. I love to give Green colour to death. Green is a lively colour and I love death than life. So for me death is as precious as my life. Death is a green quilt, which is waiting to cover me. Death is like the green beads I love to wear. Death is the fragrance of my green gown. Death is the green veins that running in my body. This is my death note (suicide note). My writing about death is just to show how much I admire and love death. This is One’s love note to death who is frantically seeking death. When death will realize that it can never find someone who is in love with it more than I do, Death will come in search of me. I am sure about that and I am waiting. In every breeze, in every leaf movement, in hunger and thirst, in twilight, in every journey, and in every breath. I am waiting only for death.

“Wish I could die, or I could just live till I die”!

Wednesday, September 7, 2011

മഴ (കടം എടുത്ത വാക്കുകളിലൂടെ)

മഴയെ കുറിച്ച് ഇപ്പൊ ചിലത് പറയട്ടേ?
ജനാലകള്‍ക്കും വാതിലുകള്‍ക്കും അപ്പുറത്ത് ഒരു പറമ്പില്‍ മുഴുവനായും പെയ്യണ മഴ മുഴുവനും നനഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ?ഒഴുകി പോണ മഴ വെള്ളത്തിനോട് വേണ്ടാന്ന് പറഞ്ഞ്, കൂടിനു കുറെ കടലാസ് വഞ്ചികള്‍ ഉണ്ടാക്കി വിട്ടിട്ടുണ്ടോ? നനഞ്ഞു കുതിര്‍ന്നു പോണ വഞ്ചികളെ നോക്കി കുറേ കരഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ? ഇനി വഞ്ചി ഉണ്ടാക്കി തരില്യാന്നു ആരെങ്കിലും പറഞ്ഞപ്പോ ആ ദേഷ്യത്തിന് കടലാസ് വഞ്ചി ഉണ്ടാക്കാന്‍ ആരുടേം സഹായം ഇല്യാതെ പഠിച്ചിട്ടുണ്ടോ?പിന്നെ കുറേ വലുതായപ്പോ , ഏതു വല്യ മഴ പെയ്താലും , എത്ര വെള്ളമൊഴുകി പോയാലും , എത്ര വല്യ വഞ്ചി ഇണ്ടആകാന്‍ അറിയാമെങ്കിലും ഒരു വികാരവും ഇല്യാതെ ജനാലകമ്പിയില്‍ പിടിച്ച് മനസ്സിനെ എവിടെയോ വിടരാന്‍ വിട്ട്, നോക്കി നിന്നിട്ടുണ്ടോ? പിന്നെ മഴ തോര്‍ന്നു കഴിയുമ്പോ പെയ്തു തീര്നത് ആ പഴയ മഴയാര്നില്യാന്നു നെടുവീര്‍പ് ഇട്ടിട്ടുണ്ടോ? പിന്നെയും പെയ്യാന്‍ ബാക്കി നില്‍ക്കുന്ന കാര്‍മേഘങ്ങളെ നോക്കി.... ഒന്നും മിണ്ടാതെ, അലസമായി മൂടിപുതച്ചു ഉറങ്ങിട്ടുന്ടോ? ഉണരുമ്പോ എന്തോ നഷ്ടപെട്ടു എന്നോര്‍ത്ത് വെറുതെ കവിളിലൂടെ ഒരു മഴതുള്ളി മാത്രം പതുക്കെ താഴോട്ടിറങ്ങി പോരുന്നത് അറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ ...നാവു തൊട്ടു നോക്കുമ്പോ ഇതു വരെയും അറിയാത്ത ഉപ്പുരസമുണ്ട്‌ മഴക്കെന്നറിഞ്ഞു ഓടിപ്പോയി ജനാലക്കരികില്‍ നിന്നിട്ടുണ്ടോ? മഴയോട് പിന്നെയും വരാന്‍ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ..ഒരുപാടു കളിവഞ്ചികളുമായി കാത്തിരുന്നിടുണ്ടോ...ഓരോ തവണ പ്രതിക്ഷയോടെ മാനത്തേക്ക് നോക്കുമ്പോഴും കറുത്ത മേഘങ്ങള്‍ അകന്നകന്നു പോവണ കണ്ടിട്ടുണ്ടോ ..അത് കാണുമ്പോ മനസ്സിലെവിടെയോ ഏതോ ബന്ദങ്ങളുടെ ചരടു മുറിഞ്ഞ് നീറിയിട്ടുണ്ടോ? പിന്നെ നിനച്ചിരിക്കാതെ മഴ വന്നു എല്ലാ നീറ്റലും തുടചെടുക്കുമ്പോ ...കുറെ പരിഭവം പറഞ്ഞ്, പിന്നെ കുറെ പരിഭവങ്ങള്‍ മറച്ചു വെച്ച്, ഏറ്റവും സന്തോഷത്തോടെ എല്ലാ കളിവഞ്ചികളും ഒഴുക്കി മഴയോടു ചേര്‍ന്നു, ചേര്‍ന്നു...അലിഞ്ഞലിഞ്ഞു ...ഇറങ്ങി നിന്നിട്ടുണ്ടോ? പിന്നെയും മഴ പോവുമ്പോ മറന്നിട്ടത്..നെറ്റിയിലും കവിളിലുമുന്ടു എന്നു വെറുതെ വിരലോടിച്ച് നോക്കിയിട്ടുണ്ടോ..പിന്നെ, വന്നു പോയത് മഴയായിരുന്നില്യാന്നു തിരിച്ചരിഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ ? ഞാന്‍ അറിഞ്ഞിട്ടുണ്ട് , ഇങ്ങനെ കുറേ കുറേ കാത്തിരുന്നിട്ടുണ്ട്....

Thursday, September 1, 2011

ഉപ്പ്

ചിരിച്ചു  ചിരിച്ചിരിക്കുമ്പോ ഒരു തുള്ളി കണ്ണീരു വന്നു...
ആരും കണ്ടില്യ
ആരും തുടചൂല്യ 
അപ്പൊ അതങ്ങനെ എല്ലാരോടും പിണങ്ങി
ഒരു ശബ്ദോം  വെക്കാതെ
ഒരു ഭാവോം കാട്ടാതെ 
ഇറങ്ങി പോയി എന്റെ ചുണ്ടിലോളിച്ചു
അപ്പഴാ ഓര്‍ത്തേ 
എന്റെ കറിക്കെല്ലാം ഉപ്പു കൂടണതെന്താന്നു...


Wednesday, August 31, 2011

വിഷു


പൂത്തുലഞ്ഞു നിന്നു  കൊന്ന
എനിക്കും വിഷുക്കാലം...
ഞൊറിഞ്ഞ കോടിയും, സ്വര്‍ണ്ണ തുട്ടും 
ഞാനാണെല്ലാം എന്ന കൃഷ്ണന്റെ ഭാവം...
മഞ്ഞ വെള്ളരിക്കിന്നു സ്വര്‍ണ്ണ നിറം,
കൊന്നപ്പൂ ഇപ്പോഴും മയക്കത്തിലാണ്.
വിളിയോടൊപ്പം കണ്ണുകള്‍ പൊത്തി,
അമ്മൂമ്മയാണ് 
ഞാന്‍ കണ്ടു...

ആകെ സുഗന്ധമാണിവിടെ 
നിലവിളക്കും ചന്ദന ത്തിരിയും..
കണി കാണല്‍...ആകെ പ്രകാശം
ഒറ്റനാണയം നെഞ്ചോടു ചേര്‍ത്തു
അമ്മൂമ്മയുടെ മണം, ചിരി 
കൃഷ്ണാ...എന്നുമെന്റെ കണി നീയല്ലേ
പഴക്കമുള്ള ആ പുഞ്ചിരി തന്നെ 
എനിക്കൊരു വിഷുക്കോടി , പട്ടു പാവാട
സൂക്ഷിച്ചു വെച്ചേനെ ഞാനെന്നും ..
വിഷുക്കണി കാട്ടനാരും ഇല്യാത്ത
ഏതോ ഒരു പെണ്‍കുട്ടി , എടിവെയോ 
അതിട്ടു കുണുങ്ങി നടക്കുന്നുണ്ടാവും...

എനിക്ക് മുന്നില്‍ സുന്ദരി കൊന്ന മാത്രം 
കൂടെ ഒരിക്കലും മങ്ങാത്ത 
അമ്മൂമ്മയുടെ ചിരിം 
എന്റെ മാത്രം വിഷുക്കണി.

Saturday, August 27, 2011

നീ








എന്നെ പുതപ്പു പോല്‍ മൂടി കുളിര്‍ കാറ്റ്...
നിന്റെ കൈകള്‍ എന്റെ കവിളില്‍ തൊട്ടുവോ?
എനിക്ക് സ്പര്‍ശിക്കാം നിന്നെ.
എന്റെ കാതില്‍ നീ ഒരുപാട് സ്വകാര്യങ്ങള്‍ 
പറഞ്ഞുവോ?
എനിക്ക് കേള്‍ക്കാം നിന്റെ മായാ ശബ്ദം..
നീ മൂളിയത് ഞാന്‍ കേള്‍ക്കാന്‍ കൊതിക്കുന്ന
പാട്ടാണോ? 
നാനും കൂടട്ടെ നിന്റെ പാട്ടില്‍?
നിന്റെ സുഗന്ധം എന്നും എന്നെ കൊതിപ്പിച്ചു -
എനിക്ക് ശ്വാസിക്കാം നിന്നെ
എന്റെ ചുറ്റിലും ഒരു നിലാവ് പരന്നുവോ-
എനിക്ക് കാണാം നിന്റെ പുഞ്ചിരി..
എന്റെ ചുണ്ടില്‍ ഒരു തുള്ളി തേന്‍ പടര്‍ന്നുവോ-
നിന്റെ ചുംബനം പോലെ.
ഈ കാറ്റിനെ കെട്ടി പിടിച്ചോട്ടെ ഞാന്‍
എന്റെ നെഞ്ചോടു ചേര്‍ത്ത് , ഇറുക്കി,
എനിക്കറിയാം നിന്റെ ചൂട് എന്നില്‍ അലിയുന്നത്...



മഴക്കാറ്

ഇന്നിവിടെ  മഴക്കാറ്...
കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പി
കുറെ തുള്ളികള്‍ ഉരുണ്ടു വീഴാന്‍-
കൊതിച്ചു നില്‍ക്കണ പോലെ,
കണ്മഷി കലങ്ങിയ 
കറുപ്പ് നിറം 
നനവിന്റെ 
തണുപ്പ്....

എന്നോടൊന്നും തിരിച്ചു ചോദിക്കരുത്..

തിരിച്ചു തരാന്‍ ആവാത്ത ഒരുപാട് കാര്യങ്ങള്‍..
ഞാന്‍ ഒരാളില്‍ നിന്നും എടുത്തിട്ടുണ്ട്,
അതൊന്നും തിരിച്ചു ചോദിക്കരുത്..



കുറച്ചൊക്കെ ഒരാള്‍ അറിഞ്ഞാ ഞാന്‍ എടുത്തത്‌.
കുറച്ചൊക്കെ ഒരാള്‍ അറിയാതെയും..
ഇപ്പോള്‍ എല്ലാം ഞാന്‍ സ്വന്തം ആക്കി 
ഒരു കഷ്ണം ഹൃദയത്ടുണ്ടും
അത് ഞാന്‍ എന്റെ ഉള്ളില്‍ തുന്നി ചേര്‍ത്തു.

പകരം ഞാന്‍ കുറെയൊക്കെ തന്നില്ലേ?
കുറെ ചിന്തകള്‍...കുറെ പുഞ്ചിരികള്‍...
കുറെ കണ്ണീര്‍ തുള്ളികള്‍ തന്നില്ലേ?
ഒരു കടലുണ്ടാക്കാന്‍ ഉപ്പു തന്നില്ലേ?
പിന്നെ, ഞാന്‍ എഴുതാത്ത കുറെ വരികള്‍ തന്നില്ലേ?
ഒരാള്‍ക്ക് എഴുതാന്‍ സമ്മതം തന്നില്ലേ?
ഒളിച്ചു വെച്ച് കുറെ നോട്ടങ്ങള്‍ തന്നില്ലേ?
തൊട്ടു തൊട്ടു കുറെ സ്നേഹം തന്നില്ലേ?
രാത്രി ചേര്‍ത്തു പിടിച്ചു കുറെ ഉമ്മ തന്നില്ലേ?
ആര്‍ക്കും കൊടുക്കാത്ത കുറെ പേരുകള്‍ തന്നില്ലേ?
ഇതൊന്നും പോരാഞ്ഞു..
ആരോടും പറയാതേം, മിണ്ടാതേം,
എന്നേം.. എന്റെ സ്നേഹോം മുഴുവനും തന്നില്ലേ?

ഞാന്‍ അതൊന്നും തിരിച്ചു ചോദിക്കില്യ
എന്നോടും ഒന്നും തിരിച്ചു ചോദിക്കരുത്.


എന്നിലെ കവിത നീയായിരുന്നു

ഇന്നെല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ടു ....
കണ്ണില്‍ നിറങ്ങള്‍ ഇല്ലാതെ
ഒരു തുടം കണ്ണീര്‍  നുരച്ചുരുകുമ്പോള്‍
ഞാനറിയുന്നു,
എന്നിലെ കവിത നീയായിരുന്നു...
എരിയുന്ന തീയിന്റെ വേദന ഉള്ളില്‍ പിടയുമ്പോഴും 
നഷ്‌ടമായ എന്റെ കുഞ്ഞിനെ, വിറയാര്‍ന്നു നോക്കുമ്പോഴും
എന്റെ ഉള്ളിലെ മോഹം നിന്റെ സ്പര്‍ശമയിരുന്നു...
ശരീരത്തില്‍ നിന്നും അടര്‍ന്നു വീണ എന്റെ
ജീവന്റെ  അംശത്തെക്കാളും
നെഞ്ഞിനുള്ളില്‍ ജീവനായിരിക്കുന്ന നിന്നെയാണ് ഞാന്‍ ഓര്‍ത്തത്‌
പൊള്ളുന്ന പനി, 
ഞരമ്പുകളിലെ നീറല്‍,
കണ്ണില്‍ പൊടിഞ്ഞ 
കണ്ണീര്‍ കലര്‍ന്ന ചോര..
നിന്നെയൊന്നു കണ്ടു എങ്കില്‍ , നീ ഒന്നറിഞ്ഞെങ്കില്‍
അലിഞ്ഞു തീരുമായിരുന്നു ഞാന്‍ പോലും അറിയാതെ..
ചെയ്യാത്ത കുറ്റത്തിന്റെ ഭാരം തോളില്‍  ഏറ്റി നടന്നപ്പോള്‍ ,
ഞാന്‍ ആശിച്ചത് ... എന്നെ  മുള്ളുകള്‍ നീ അണിയിച്ചാല്‍,
പിടഞ്ഞു തീരുമ്പോളും നിന്റെയുള്ളില്‍ ജീവിക്കും ഞാന്‍
നിന്റെ ഉടലായ്, നിന്റെ ഉയിരിന്നുയിരായ്.


Thursday, August 25, 2011

I m addicted to tattoos and...lot more


രാജപാര്ട്ട്/Raajapaatu


കൊട്ടാരത്തിലെ രാജാവിന്‍റെ വേഷമാണ് നിനക്ക് 
നിന്റെ മന്ദ്രിയും, തേരാളിയും, വിധുഷകനും ഞാനാണ് 
നിന്റെ ചിന്തകളില്‍ പോലും ഒരു റാണിയില്ല
"രാജാവും റാണിയും" കുട്ടികഥയിലെ ചിത്രമാണ്.
നമുക്കിവിടെ അധികാരിയും അനുയായികളും മാത്രം.
നിനക്കൊരു തിളങ്ങുന്ന അങ്കി അണിയാം
എനിക്കിവിടെ ഒരു ധവള വേഷവും..
കാരണം, എന്റെ കളി പരിധി എല്യതതാണല്ലോ!!
മന്ദ്രിയുടെ ചാണക്യ വേഷം എടുതണിയാം
ഉപദേശകന്റെ മട്ടില്‍ ഞെളിയാം
തേരാളിയുടെ ധൈര്യം അവലംബിക്കാം 
നിന്റെ രക്ഷക്കായി പ്രതിജ്ഞ എടുക്കാം
വിദൂഷക വേഷം എന്റെ മാത്രം അവകാശമല്ലേ
നിന്റെ ചിരി എന്നും എന്റെ ദൌര്‍ഭല്യവും..
നമ്മളൊരു യുദ്ധത്തിനു ഒരുങ്ങുന്നില്യ
നിണവും കബന്ധവും നിനക്ക് ചേര്‍ന്നവ യല്ലാ ..
നീയും ഞാനും എവിടെ കാഴ്ച കാരവുന്നു 
നമ്മുടെ വേഷം കാണുന്നവര്‍, നമുക്ക് വേഷക്കാരും..
തിരശീല ആവോളം ഉയരട്ടെ..
അതിനും അപ്പുരതല്ലേ കളിയും, കളിത്തട്ടും..
സമാധാന കൊടി നിന്റെ കൈകളില്‍ ആണ് 
ചെങ്കോലും കിരീടവും ഇനി അര്‍ത്ഥ ശൂന്യവും
വേഷങ്ങളും, ചായങ്ങളും മങ്ങിയാലും,
നിന്റെ പ്രൌഡിയും ചിരിയും നീണാള്‍ വാഴട്ടെ..

ഇഷ്ടം...

വെറുതേ ഇരിക്കാനനെനിക്കിഷ്ടം...
ചിരികാത്ത ചിലന്തി വലയില്‍ നോക്കി 
ചിലന്തിയെന്ന കലാകാരനെ,
പുകഴ്ത്തി പറയാതെ ...
ചുവരിലെ മോണാലിസ ചിത്രത്തിന്റെ-
ചിരി അളക്കാന്‍ ആവാതെ 
ഒരു തുള്ളി കണ്ണീര്‍ ആവും ,
ആ സുന്ദരിക്ക് ഭംഗി എന്നരോടും പറയാതെ
മുറ്റത്തെ ചെത്തിയിലെ തേനിനു
മധുരം പോരെന്നു പരാതിപെട്ടും
എനിക്ക് ഒന്നിലും തൃപ്തി ഇല്ലെന്ന
സത്യം പറയാന്‍ മടിച്ചും...
അങ്ങിനെ വെറുതെ ഇരിക്കാനനെനിക്കിഷ്ടം...
ഞാന്‍ സൂക്ഷിച്ച പൂമ്പാറ്റ ചിറകിന്റെ 
നിറം മങ്ങിപ്പോയോ?
വളപ്പൊട്ട്‌ കൊണ്ട് ഉണ്ടാക്കിയ മാല-
ആര്‍ക്കാണ് സമ്മാനിക്കുക?
പണ്ടെങ്ങോ വലിച്ചെറിഞ്ഞു കളഞ്ഞ 
ഖടികാര സൂചി തിരിച്ചു കിട്ടുമോ?
ചിന്തകള്‍ ക്കിടയിലും ...
വെറുതെ ഇരിക്കാനനെനിക്കിഷ്ടം...






നിനക്ക് മാത്രം....

ഉറക്കത്തില്‍ പോലും എനിക്ക് നിസ്സന്ഗത ആയിരുന്നു.
കണ്ണ് തുറന്നതും അതേ ഭാവത്തില്‍ 
സൂര്യന്റെ ജ്വലിപ്പിക്കുന്ന മഞ്ഞപ്പിനു ഒരീരന്‍ ച്ചായ
തണുപ്പിന്റെ പുതപ്പു ഞാന്‍ വലിച്ചു മാറ്റി.
ഈയിടെ ദൈവവും ഒളിവിലാണ്...
നിന്റെ ചിന്തകള്‍ തീവ്രമായിരുന്നു ഉള്ളില്‍...
അപ്പോഴും ഞാന്‍ നിസ്സംഗതയുടെ മൂടുപടം അണിഞ്ഞു 
നിന്നെ സന്തോഷിപിക്കാന്‍ ഞാന്‍ ഒന്നും ചെയ്തില്ല 
പതിവ് വാചകങ്ങള്‍ ക്കപ്പുറം നിന്നോടോന്നും മിണ്ടിയുമില്ല...
കണ്ണില്‍ നീ വന്നു നിറഞ്ഞപ്പോള്‍ ഞാന്‍ കണ്ണുകള്‍ അടച്ചു..
നിന്റെ കണ്ണിലെ ഈറന്‍ കണ്ടില്ലെന്നും നടിച്ചു...
ഞാന്‍ എന്നെ എവിടെയോ വെച്ച് മറന്നിരിക്കുന്നു ..
കടും നിറങ്ങളില്‍ വരച്ച ചിത്രങ്ങള്‍ പോലും -
മനസ്സില്‍ വരന രഹിതമായിരുന്നു...
മധുരമായ പാടും ഞാന്‍ വിതുമ്പി കേട്ടു...
എന്റെ വയലിന്‍ കമ്പികള്‍ എന്റെ പാട്ടെന്നെ മറന്നിരുന്നു..
ഇരുളിനും, നിസ്സംഗതക്കും അപ്പുറം ഞാനുണ്ട് ,
നിനക്ക് കൈയെത്തി പിടിക്കാവുന്ന ദൂരതെന്റെ മനസ്സും..
ഒരിക്കല്‍ മാത്രം നീ തൊട്ടു വിളിച്ചെങ്കില്‍ 
നിന്റെ ചുണ്ടിലെ ചിരിയില്‍ ഞാന്‍ എന്നെ വീന്ടെടുതേനെ!!!

Tuesday, August 23, 2011

My work











കൂട്ടി കെട്ടാന്‍ ഒരു താമരനൂല്

ചരട് പൊട്ടിയ ഒരു പട്ടം
മുത്തുകള്‍ ചിതറിയ ഒരു മുത്തുമാല
കുട്ടി കളഞ്ഞിട്ടു പോയ ഒരു വട്ട്
കാക്ക കൊത്തിപരിച്ച ഒരു മാങ്ങ 
പേജുകള്‍ കീറിയ ഒരു പാട്ട് പുസ്തകം 
അമ്മയുടെ പിഞ്ഞിയ ഒരു സാരിതല 
കാറ്റത്ത്‌ കെട്ട് പോയ എണ്ണ വിളക്ക്
കളഞ്ഞു പോയ മൂകുത്തി കല്ല്‌ 
.........ഇതൊകേം കൂട്ടി കെട്ടി ,
.........നെഞ്ചത്ത് ചേര്‍ത്ത് വെക്കാന്‍,
.........ഒരു താമരനൂല്,
.........കടം ആയിട്ടെങ്കിലും തരോ?