എന്നിലെ കവിത നീയായിരുന്നു

ഇന്നെല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ടു ....
കണ്ണില്‍ നിറങ്ങള്‍ ഇല്ലാതെ

ഒരു തുടം കണ്ണീര്‍  നുരച്ചുരുകുമ്പോള്‍

ഞാനറിയുന്നു,
എന്നിലെ കവിത നീയായിരുന്നു...

എരിയുന്ന തീയിന്റെ വേദന ഉള്ളില്‍ പിടയുമ്പോഴും 

നഷ്‌ടമായ എന്റെ കുഞ്ഞിനെ, വിറയാര്‍ന്നു നോക്കുമ്പോഴും

എന്റെ ഉള്ളിലെ മോഹം നിന്റെ സ്പര്‍ശമയിരുന്നു...

ശരീരത്തില്‍ നിന്നും അടര്‍ന്നു വീണ എന്റെ

ജീവന്റെ  അംശത്തെക്കാളും

നെഞ്ഞിനുള്ളില്‍ ജീവനായിരിക്കുന്ന നിന്നെയാണ് ഞാന്‍ ഓര്‍ത്തത്‌

പൊള്ളുന്ന പനി, 
ഞരമ്പുകളിലെ നീറല്‍,

കണ്ണില്‍ പൊടിഞ്ഞ 
കണ്ണീര്‍ കലര്‍ന്ന ചോര..

നിന്നെയൊന്നു കണ്ടു എങ്കില്‍ , നീ ഒന്നറിഞ്ഞെങ്കില്‍

അലിഞ്ഞു തീരുമായിരുന്നു ഞാന്‍ പോലും അറിയാതെ..

ചെയ്യാത്ത കുറ്റത്തിന്റെ ഭാരം തോളില്‍  ഏറ്റി നടന്നപ്പോള്‍ ,

ഞാന്‍ ആശിച്ചത് ... എന്നെ  മുള്ളുകള്‍ നീ അണിയിച്ചാല്‍,

പിടഞ്ഞു തീരുമ്പോളും നിന്റെയുള്ളില്‍ ജീവിക്കും ഞാന്‍

നിന്റെ ഉടലായ്, നിന്റെ ഉയിരിന്നുയിരായ്.