മീരയെന്ന മരം

നീയറിയാതെ തന്നെ നീയൊരു മരമായ് -

പടർന്നു പന്തലിച്ചു കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു ..

നിൻറെ വേരുകൾ ഒരുപാടു പെരിലാഴ്ന്നിറങ്ങി -

നിൻറെ തണൽ ഒരുപാടു പൊള്ളൽ കൾക്ക് തേനായി

നിന്നിൽ കൂടുകൂട്ടി കഴിയുന്നു കുറേപ്പേർ ..

നിൻറെ ഇലകളിൽ പറ്റിചെരാൻ കുറേപ്പേർ ..

നീ കാറ്റി ലുലഞ്ഞാൽ അതൊരു താരാട്ടായി ...

നിൻറെ ചില്ലകൾ , പോത്തിയുറങ്ങാൻ ഒരു തൊട്ടിലും ..

നീയോര്ത്തില്ല നിന്നെക്കുറിച്ച് ഒന്നും തന്നെ -

നിന്നിലെ ആയിരം ജീവനായ് , നിൻറെയും ജീവൻ

ഒരു കൊടുംകാറ്റിൽ നീയുലഞ്ഞാൽ -

ഒരു ഇടിമിന്നൽ നിന്നെയെരിച്ചാൽ ,

വേരിറക്കി , സ്നേഹമൂട്ടി : നീ വളർത്തും ഞങ്ങളെല്ലാം ,

നീ എരിയാതുലയാതെ നിന്നെയീ ....

നെഞ്ചിൻ കൂട്ടിലമർത്തി , നിന്നിൽ പറ്റിച്ചേർന്നു

നിന്നെയൊരായിരം ജീവനിൽ പൊതിഞ്ഞ് നിർത്തും

ഒരിക്കലും തളരാതെ ഞങ്ങളിൽ വേരോടാനായി .....